Wayne Coyne ile Magazin Turu!

Wayne Coyne'u blog'a magazin muhabiri olarak alıyoruz. Onunla birlikte yıldızları daha iyi tanımak, kişiliklerine daha yakın bir bakış atmak niyetindeyiz. The Flaming Lips vokalisti, geçenlerde bilindiği üzere Arcade Fire hakkında bayağı bir gider yaptı. N'oluyoruz dedik ama hafızaları ve google'ı biraz zorlayıp, bunun ilk olmadığını hatırladık. Önce bir bakalım; Coyne, Arcade Fire'a özetle ne demiş?

I'm a fan of them on one level, but on another level I get really tired of their pompousness ... We've played some shows with them and they really treat people like shit. Whenever I've been around them, I've found that they not only treated their crew like shit, they treated the audience like shit. They treated everybody in their vicinity like shit. I thought, 'Who do they think they are?'
People treat Arcade Fire like they're the greatest thing ever and they get away with it. Those sort of opinions change my view of their music. They have good tunes, but they're pricks, so fuck 'em. Who does Arcade Fire think they are? I've been around groups. I've been around the Edge from U2 and he's the fucking sweetest guy ever. I was around Justin Timberlake when he was young and he was just a normal, nice, kind person. Anyone can be polite and kind and people who have the privilege and money and attention should understand that. If they don't, then fuck 'em.

Görüldüğü üzere, bu sözler sayesinde sadece Arcade Fire hakkında değil, Edge ve Justin'in kişilikleri hakkında da bilgi sahibi olduk. Şimdi araya fotograf sıkıştıralım ve ilgi çekici blog olalım.

Coyne'un mutfağı böyleymiş. Tavanda asılı "Spiders from Mars" ışıklandırması, taş görünümlü duvarlar filan hep şahane diyerek de her konuda sallamış olalım ve geçelim Coyne'un geçmişte yaptığı giderlere. İlk tespitler Richard Ashcroft ve The Verve hakkında:

We played with The Verve at Lollapalooza [an American festival] in 1994 and in person they were atrocious, egotistical fools. And I didn't care for their music that much; they played these long, psychedelic jams. They acted like they were The Rolling Stones. I heard "Bittersweet Symphony". Such a great track! I especially don't like Richard Ashcroft because he's a pompous fool, yet I'm loving that song. So I had to say, "Who am I kidding?" My hate for them cannot stop me from enjoying this great music.

Bu araya bir fotograf daha alalım ve devam edelim.

Bu da Coyne'un evinin misafir odasıymış. İki günlüğüne biz bile kalsak bu odada (biz derken, yaratıcı olamayan, oturdugu yerden sallayan herkesi kucaklıyorum), çıktığımızda "Two scientists were racing for the good of all mankind" gibi sözler yazabiliriz sanırım. Onu da beceremeyecek kadar yaratıcılık yoksunu isek -ki öyleyiz, "böyle evde normal olm böyle şeyler yazmak" der, psychedelic rüyalara dalarız -ki daldık bile. Beck hakkındaki görüşlerle devam edelim:

Beck had issues... don't print anything bad - actually, I don't care. I just don't get it when the slightest thing goes wrong before a gig and the artist is, like, fuck this. It's a total devastation to know that he's not a relaxed Californian stoner. When you hear his songs, you think he must really have some tender feelings, but then you find out it's a made-up thing.

Bu sene başında da, NME'ye Arctic Monkeys, Oasis, Duffy vs. yi de sevmediğini, çok british olduklarını söylemiş Wayne Coyne. Bu yazıyı da nereye bağlayacağız hiç bilemiyorum bu arada. Fotografla bitirelim en iyisi.

"Sen sus, notaların konuşsun"